Zanim będzie można zainstalować system, trzeba przygotować płytę instalacyjną. Zaczniemy od ściągnięcia obrazu CD (plik w formacie .iso). Następnie nagrywamy ją, wybierając opcję Nagraj plik obrazu (nero, k3b) lub podobną w innych programach do wypalania.
Jeśli nasz przyszły serwer ma opcję uruchamiania systemu z płyty, to wybieramy ją w BIOSie komputera i restartujemy komputer. Jeśli nie, to musimy sobie przygotować dyskietkę startową. Na nagranej przed chwilką płycie jest katalog sbootmgr, a w nim plik sbootmgr.dsk. Jest to obraz dyskietki startowej, którą nagrywamy poleceniem:
– dd if=/sciezka/sbootmgr.dsk of=/dev/fd0 (w linuksie)
– programem rawrite.exe lub rawritewin.exe ( w windows)
i uruchamiamy komputer z dyskietki, która pozwoli wybrać urządzenie startowe, a będzie nim CD-ROM.
Po starcie systemu czytamy uważnie wszystkie komunikaty i czekamy aż system się załaduje do końca. Następnie ostrożnie i uważnie wykonujemy kolejne kroki.
1. Logujemy się (login: root, password: root).
2. wpisujemy install_nnd
3. Przystępujemy do partycjonowania dysku ręcznie lub automatycznie. I tu uwaga wszystkie dane zostaną skasowane, a więc nie można sobie systemyu zainstalowac na próbę na jednej partycji. Właściciele niewielkich dysków powinni raczej ręcznie wybrac tylko dwie partycje – główną i /home. Ci, którzy mają duże dyski, lub nie wiedzą o co w tym przydzielaniu partycji chodzi, mogą wybrać partycjonowanie automatyczne. Rozmieszczenie ręczne musimy wybrać, gdy chcemy miec osobno jakieś nietypowe partycje…
Gdy już partycje zostaną ustalone, instalator zapyta jeszcze, czy sprawdzac dysk na okoliczność występowania bad sektorów. Jeśli mamy starszy i niezbyt duży dysk, możemy potwierdzić. jednak jest to operacja, która może dość długo potrwać.
Następnie widać na ekranie przebieg instalacji. W zależności od komputera może to potrwać od kilku minut do pół godziny.
4. Po instalacji należy jeszcze dwukrotnie wpisać hasło roota i wybrać nazwę zwykłego użytkownika i hasło dla niego. Ze względów bezpieczeństwa system domyślnie nie pozwala się zalogować rootowi. Po reboocie trzeba zalogować się jako zwykły użytkownik i zyskać uprawnienia roota wpisując su -.
5. Kolejny krok to konfiguracja, którą można wykonać także po reboocie (uwaga! lepiej to zrobić od razu!) wpisując polecenie net_conf. Jednak to juz w osobnym temacie.
6. Po instalacji i konfiguracji połączeń sieciowych należy pobrać bazy danych pakietów. W tym celu należy wykonać polecenie:
pacman -Suy
Uwagi dodatkowe
Podczas instalacji kilkakrotnie zdarzał się błąd polegający na tym, że w przypadku wybrania tylko niektórych typowych partycji, instalator nie potrafił ich zamontować przed instalowaniem pakietów, co owocowało jedynie założeniem systemu plików. Były to przypadki na dyskach wielkości 2 – 20 giga i wyborze partycji / /home /usr /var. Byc może taki błąd wymaga pewnych rzadko zdarzających się okoliczności, jednak warto o nim wspomnieć. Radą na to jest ponowne założenie partycji.
NND może też zostać zainstalowane jako dodatkowy system na dysku (np. do kompilowania programów). Wymaga to jednak troszkę większej, niż przeciętna, wiedzy. Opis takiej instalacji w temacie „NND dla developerów”.
